De Daodejing wordt toegeschreven aan de Chinese Lao Zi. Of deze werkelijk heeft bestaan, of dat de teksten in de loop der tijden door diverse wijzen zijn opgetekend is niet met zekerheid te zeggen, de meningen hierover verschillen.Lange tijd werd gedacht dat Lao Zi een tijdgenoot was van Confucius (551-479 v.o.j.). Later was men van mening dat de Laozi pas uit de derde eeuw v.o.j. stamde. Op grond van recente vondsten van de Laozi komt men hier weer op terug
Vroeger werd de titel ook wel als ´Tao Teh King´ geschreven of als ´Tao Teh Ching´, of nog weer anders. Dit komt doordat de uitspraak van Chinese karakters lange tijd niet vastgelegd was in het Latijnse alfabet. Hierin in verandering gekomen met de komst van het zogeheten pinyin. Dit is een systeem waardoor de uitspraak van de Chinese karakters fonetisch in Latijnse letters om te zetten. Sindsdien is de officiële schrijfwijze: Daodejing.
DAO betekent letterlijk: een weg, een weg waarover je kunt lopen of rijden, of ook wel een verbindingsweg, zoals bijvoorbeeld onze luchtweg binnen en buiten het lichaam met elkaar verbindt.DE betekent letterlijk: deugd, maar in verband met Dao heeft het de betekenis van de capaciteit, kracht, werking of vermogen van Dao.JING betekent ´boek´, meer speciaal een boek uit de taoïstische canon. DAODEJING betekent dus: het boek van Dao en diens kracht.Het wordt kortweg ook wel de Laozi genoemd.Omdat ´Tao´ in het Nederlands is ingeburgerd, en het lastig is om het te hebben over ´de De van Dao´, kiezen wij ervoor om de oude schrijfwijze aan te houden, dus Tao en de Teh.
De originele versie van de Laozi is tot op heden niet gevonden.Er waren kopieën van kopieën van kopieën in omloop die gebaseerd waren op een tekst van de Daodejing die ene Wang Bi (226–249) in zijn bezit had. Op deze zogeheten ´courante versie´ waren alle vertalingen gebaseerd. Deze beginnen allen met een gedeelte met de titel ´Tao´ gevolgd door een gedeelte met de titel ´Teh´.
In 1973 werden in een graf in het Chinese Mawangdui twee onbekende versies van de Laozi ontdekt. Het graf dateert uit 206 voor onze jaartelling. Opmerkelijk is dat daarin het Teh gedeelte voor het Tao gedeelte staat. Daaraan hoeft geen bijzondere filosofische betekenis worden toegekend, want in het Teh gedeelte gaat het net zo goed over Tao, en in het Tao gedeelte wordt regelmatig over de Teh gesproken. In 1993 werd in een graf in het Chinese plaatste Guodian een gedeelte van de Laozi gevonden dat op bamboelatjes was geschreven. Deze dateren naar schatting uit 300 voor onze jaartelling en bevatten slechts een derde deel van de gehele Laozi. Deze latjes vormen drie verschillende bundels die onderling in lengte verschillen. Men vermoedt dat de drie series latjes uit drie verschillende perioden stammen.
In 2009 dook als uit het niets weer een geheel onbekende versie van de Laozi op. Ook deze is op bamboelatjes geschreven, maar bevat nu de complete Laozi. Door de stijl waarin de karakters zijn gekalligrafeerd maakt men op dat deze tekst dateert uit de zogeheten ´Han dynastie´ van 206 voor tot 7 na onze jaartelling. Deze editie wordt dan ook ´de Han-bamboe-editie genoemd. Deze teksten bevatten waardevolle aanvullingen op de Mawangdui en de Guodian versies van de Laozi. Momenteel wordt er in China uitgebreid aandacht besteed aan de waarde van de Han-editie.